TEŞEKKÜRLER HAYAT!
Yine yeniden yepyeni olarak ben... Baktım ki dünya telaşına kapılıp en sevdiğim şeyi terk etmişim. Uzun zamandır yazmıyordum yazı.Yeri gelip, benim dert ortağım olan kağıdı kalemi unutmuşum.. Yuh bana dedim içimden.
Bir süredir kafamda tasarlayıp ama kağıda dökemedigim cümleler vardı içimde. Bir an olup yüreğimden taşarcasına dökülsün düşüncelerim, kalemimin ucundan kağıdın üzerine... Biraz olsun anlatmaya çalışsın, içimdeki umudu, yaşama sevincimi, okuyan herkese... Belki, birilerine umut olsun, belki de hayata tutunuş sebebi...
Sessizimdir ben, kolay kolay sözlerle kendimi ifade edemem. En güzel ifade şeklim yazmaktır, işte böyle. Doğru yanlış, saçma sapan demeden yazmak....
Zorluklar vardır dostum, bu hayatta. Belki de aklına hayaline gelmeyen zorluklar. Bazen de “asla ben bu hatayı yapmam” dediğin hataları yaparsın, ama bilerek, ama bilmeyerek. Geç de olsa her hatanın bir telafisi, her zorluğun da bir kolaylığı vardır. Hiçbir gece gündüzsüz kalmaz, be dostum. Sadece sabretmek gerek, isyan etmeden sabredebilmek...
Beni bilenleriniz vardır belki, diyaliz hastalığımı falan filan... Her defasında hastalığımdan bahsetmek istemiyorum. Hâşâ utandığımdan falan değil ha. Sadece kendimi acındırıyormuş gibi, saçma bir his kaplıyor beni ve ben bu hissi sevmiyorum. Evet böbrek yetmezliği ile yaşayan biri olabilirim, ama acınası bir durum yok ortada. Çalışıyorum, kendi ayaklarım üzerinde durabiliyorum, elim ayağım da tutuyor çok şükür. Daha ne isterim ki rabbimden.
Aslında bir şey daha istemiştim. Nedir diye aklınızdan geçtiğini duyar gibiyim sanki.. Böbrek nakli olmak ya da diyalizle de olsa çalışıp, kendi ayaklarım üzerinde durabilmek. Rabbim bana böbrek naklini değil, ama ikinci isteğimi uygun gördü ve gerçekleştirdi.
Ve bana Hayat'ı gönderdi. “Hayat” benim ev hemodiyalizi için evime getirilen makinemin adı. Adını ben koydum onun, isim annesi benim yani.
Şimdi onunla çok güzel bir ilişkimiz var. O beni diyalize giriyor hissinden, ilaçlardan falan kurtardı. Eee onun sayesinde, kendime daha fazla zaman ayırır oldum. En güzeli de çalışabiliyorum artık. Yıllardır hasta olarak gidip geldiğim hastanelerin birinde, her gün hastane personeli olarak görev yapıyorum artık. Yarım yamalak değil, tam tam yaşamak istiyorum. Sakın bitti sanmayın; elbette gerçekleştirmek istediklerim, bitmedi, bitmez de zaten. İstekler hayaller biterse biz biteriz. Asla pes etmedim etmemde. Sizde etmeyin.
Teşekkürler Allahım... Teşekkürler Hayat...
Yayın Tarihi: 13/06/2016